Op donderdagmiddag 9 oktober laden Geert en ik een stapel mountainbikes uit de auto, terwijl er een roedel onweerstaanbare kittens om ons heen drentelt. We zijn bij de Zeegster Hoeve, waar we zo de kersverse groep NLP Business Practitioner deelnemers zullen ontvangen.

Ik zal mezelf eerst nog even voorstellen: ik ben Marinke, gek op frisse lucht, fietsen, met groepen op pad zijn en op lekkere koffie (zetten). In die hoedanigheid nam ik eerder dit jaar deel aan de NLP Business Practitioner, als begeleider maar stiekem ook nog als deelnemer. Na het allemaal een keer meegemaakt te hebben ben ik er nu volledig als begeleider bij.

Een klein uur na het uitladen kijken Geert en ik in de verwachtingsvolle ogen van zes deelnemers (de zevende is nog op reis, maar op de achtergrond al betrokken), allemaal zeer gemotiveerd om aan de slag te gaan met hun eigen doelen. Ik krijg hun volle aandacht als ik via een verhaal het woord tot ze richt, en kort daarna krijgen ze mijn volle aandacht terwijl ik observeer wat er gebeurt als deze groep mensen die elkaar nog niet kent, in no-time samen iets wezenlijks creëert. Zonder er bij stil te staan helpen ze elkaar, iets dat ze de komende maanden nog veel vaker zullen gaan doen. 

Die avond gaan we in het donker naar buiten en als we op de heide staan denk ik terug aan hoe ik hier in januari stond, vol spanning en al direct geraakt en gegroeid door die eerste avond. Wat staat deze groep nog veel te wachten. Ik zou het graag willen verklappen, aan hen en aan jullie, maar het werkt pas echt als je het ervaart en doet, in plaats van er over hoort of leest. En het is vast ook elke keer weer anders, net als de donkere horizon om me heen die soms mistig is, maar vanavond helder. Ieder zijn eigen traject, binnen de veilige bedding die Geert en ik vandaag samen met deze groep mensen hebben gevormd.