Daar zit ik dan. Als de externe, ervaren super Adviseur. Derde voorbereidingsgesprek. “Nu is onze vraag wel duidelijk toch?”

Twee leidinggevenden van een innoverende verzekeraar zetten de essentie van de ontwikkelvraag nog een keer helder uiteen. “Hoe krijgen wij de teamleiders zover dat zij zich niet meer verstoppen achter een te laat opgeleverde HR tool, maar het coaching talent dat zij bezitten gewoon nu al durven in te zetten?“

Dan is het stil en kijken twee paar ogen vol vertrouwen mijn kant op. “Geert, jij hebt nu toch wel een antwoord?” Het liefst in heldere stappen van ongeveer 90 minuten per sessie, met een aantoonbaar, duurzaam effect voor zowel de teamleiders als hun medewerkers. Ik heb mijn sporen ruimschoots verdiend als ontwerper én uitvoerder van écht vernieuwende mens-ontwikkel-je-wél trajecten.

Mijn interne stemmetje maakt ondertussen overuren: ik weet dat ik de juiste persoon ben voor deze klus. En dat zien mijn gesprekspartners ook in mij. Maar hét pasklare antwoord op de vraag die zij stellen? … dat heb ik nu gewoon niet!

En terwijl mijn brein oververhit, zwetend vastloopt, krijg ik het hoge woord mijn keel uit: “Ik weet het ook even niet“. Waarop één van de twee spontaan begint te lachen: “Wat heerlijk, wat lucht dat op. Jij weet het dus ook niet, ha ha”

Nu deze ontlading en ontspanning er zijn, krijgen we met z’n 3-en in 5 minuten de start van een prachtig traject op papier.

Wanneer maakte jij een vergelijkbare situatie mee? Hoe vaak wint het stemmetje en hoeveel keer win jijzelf? Wat leer je hiervan?